Teen en Tander

Sinds het wegsterven van mijn laatst gespeelde noten van mijn theatertour afgesloten in Helmond (in november), alsmede mijn verhaal over de kerstbomen, heb ik me bezig gehouden met mijn hok.

Voor de mensen die niet bekend zijn met het fenomeen ‘Julian Thomas’ : het is de plek alwaar het creatieve gebeuren zou moeten gebeuren en waar dat zo nu en dan ook daadwerkelijk gebeurd, of op z'n minst was gebeurd.

Werkelijk elke kast heb ik in het hok open getrokken en de aangetroffen inhoud opnieuw bekeken en al dan niet doen laten belanden in de milieustraat (lees: weggegooid). Dit alles om CD2 en het vechten daarvoor af te sluiten. Ik heb de betreffende liedjes van de harde schijf verwijderd. Tevens geluisterd naar het overige fragmentarisch materiaal dat er nog op stond. Soms met een lach. Soms met een frons. Soms met een kop koffie. Deze turbo schoonmaak had als doel om mezelf voor te bereiden op nieuw materiaal? Op de toekomst? Wie zal het zeggen?

Ik had in ieder geval nagedacht over de manier waarop ik dat zou willen doen, als ik het zou gaan doen. In de afgelopen jaren deed ik dat met een Yamaha AW4416 hard-disk recorder. Helemaal te gek hoor, maar de edit-mogelijkheden zijn niet van deze tijd. Even ter vergelijking, dat is alsof je een berg wilt beklimmen met tapdansschoenen, de Tour de France wilt rijden met een Little Tikes fiets, rijst wilt eten met stokjes, een schriftelijk examen moet afleggen over het hele oeuvre van Shakespeare, maar je krijgt 1 kwartier om je voor te bereiden. Of dat je het fundament van een kathedraal moet graven met een soeplepel. Of dat je een traditioneel indiaas lamscurry-gerecht moet maken met als enige ingredient slappe sla. Het is wel te doen dus, maar niet erg gemakkelijk. Snap je?

De speurtocht naar het zoeken van een de(r)gelijk nieuw systeem dat er niet gelijk voor zorgt dat ik tot in de 3e generatie van mijn nageslacht aan het terugbetalen ben blijkt een grotere klus dan verwacht. In de praktijk kom je bijvoorbeeld momenten tegen dat je een winkel binnen stapt, vraagt om een computer waar je liedjes op kunt maken zonder dat ie flipt bij het aanraken van een willekeurige toets en dat ze dan, ja echt waar, een computer aanwijzen gevolgd door de zin: "ik denk dat deze dat wel zou kunnen, lijkt mij" Dat is zo ontzettend erg NIET wat ik wil horen. Een half jaar al speur ik elke website af naar een antwoord. Naar spullen om mezelf te wapenen voor de komende jaren. Dagelijks uren bezig met het lezen van forums en meningen en apparatuur tests e.d. en het is gewoonweg niet te doen. Niemand die het weet. Het ene moment lees je dat iets 'te gek' is en het andere moment kom je weer een afkeuringsrapport tegen.
Het ene moment denk je dat je iets op het spoor bent en een paar minuten later kom je iets tegen wat "net" iets duurder is, maar wel zo veel cooler. Dit is ontegenzeggelijk (?) mijn allergrootste, langstlopende ergernis speurtocht allertijden.

Daartegenover staat ons nieuw mensje wat al "is", maar louter in afwachting is van het onvermijdelijke passeren der geboortekanaal. Het wordt tijd dat mijn energie weer gaat zitten in een tekst voor een lied... De baby dus is natuurlijk andere koek. Dat is geluk, ondanks vorig jaar. Ze wiebelt veel. Ze heeft de hik, met name wanneer Kim het huis aan het doorzagen is (snurkt), een bekend zwangerschapskwaaltje. Had ik al gezegd dat het een meisje wordt? Het wordt een meisje. Ik ga niet uitleggen hoe het voelt mbt de voorgeschiedenis, want dat zou niemand snappen. Niet zozeer vanwege de beperkingen van het menselijk intellect om een uitleg te vertalen naar een voorstelling, alswel mijn onkunde het uit te leggen. Wel zijn we blij. Dat snappen de meesten wel.
Dus dat is een beetje de stand van zaken nu. Mocht IK eruit zijn vwb mijn computersysteem voor the future, of mocht ZIJ "gepasseerd" zijn, I'll let you know