Call You en Jaz....

Call You gaat de nieuwe single worden. Het liedje gaat over hoe moeilijk het soms kan zijn om een stap te zetten in het leven, vooral als je eigen gedachten in de weg zitten. Een vriend van mij heeft een negatieve ervaring opgedaan uit een vorige relatie. Sindsdien is het vrij ingewikkeld om toch zichzelf weer over te geven aan het leven & aan de liefde en gewoon te gaan, omdat dat juist bij de vorige keer zo mis ging. Met dit lied spreek ik de hoop uit dat hij toch een keer de poging zal wagen om te ‘call you’ en het leven en de liefde te omarmen, zelfs als dat betekent dat je soms een flinke deuk kan oplopen. Ik ben duim aan het draaien als een gek (nee, je las het goed. Het was geen schrijffout). Ik en dus duim aan het draaien dat ´Call You´ hier en daar en weer hier en ook weer daar te horen zal zijn en mogelijkerwijs zelfs wordt opgepikt als alleraardigst wijsje voor oneindig lang draaien op ontelbare radiostations. Ik hoop dat eenieder die het hoort het liedje kan waarderen. De tijd zal het leren. Anders ik wel.

Jaz
Roel van Velzen kwam nog even langs op m’n website om ons gezin sterkte te wensen. Dat vond ik heel lief van hem. Ik dacht gelijk, nou moet iedereen hem steunen door zijn cd te gaan halen, maar ik kwam erachter dat iedereen dat allang had gedaan, gezien het feit dat hij in de album top 100 op 8 stond. Dus dan herzie ik mijn bedenksel en vind ik dat iedereen mijn cd maar moet gaan halen om hem te steunen..
Voor alle mensen die zich afvragen hoe ik me voel: instabiel.
Ik heb het nog steeds niet helemaal binnen laten komen en merk dat dat ook onmogelijk is. Het is informatie die voor mij zo onbegrijpelijk is als de afstand tot de zon, danwel het formaat van de zon, gepaard met een gevoel van... eh.. alsof iemand een granaat in mijn hart heeft laten ontploffen. Ik zou er heel dit toetsenbord onherkenbaar van kunnen laten worden door mijn eindeloos getyp van wat er in mij naar buiten wil, maar daar schiet niemand iets mee op, mij incluis. Om toch iets te zeggen:
Ik had mijn zoontje vast in mijn armen. Hij deed het niet en hij zal het nooit doen. (hier een lange, lange pauze) Ik kan hem niet meer vasthouden. Ik kan hem nooit meer zien. Met zijn voeten zal hij niet 1 stap zetten en op z’n knie zal geen schaafwond komen. Het geluid van muziek, of van de zee zal hij niet horen. Een lekkere warme douche. Kijken naar mooie meisjes. Zijn toekomstige vrouw (of vriend) zal het zonder hem moeten doen. Een zoen. De geur van de lente (herstel, een kroket). De lijst is eindeloos. Ik mis je Jaz.

Van Libelle Zomerweek tot Motel Westcoast

Libelle Zomerweek
Alweer een paar weken geleden stond er een groot feest gepland voor de Libelle Zomerweek, waar ik ook voor gevraagd was om te spelen met m’n bandje. Dat was eigenlijk ontzettend spannend. Ik ben nog maar net 8 weken mijn zoon Jaz verloren en ik wist natuurlijk niet wat voor uitwerking een optreden op mij zou hebben in deze situatie. Het was niet ondenkbaar dat door gebrek aan concentratie, of overmande emoties ik totaal niet meer zou weten waar ik mee bezig zou zijn op het moment van zingen/ spelen. Een black-out ligt dan al snel op de loer en dat is niet geheel wenselijk bij een optreden. Het ging gelukkig goed en de mensen reageerden allen positief. Het was lekker druk in het tentje waar we speelden, dus dat was prettig. Mensen bleven ook luisteren en wiebelen (bewegen op de maat, of net ernaast trouwens soms ook). Hoe dan ook het was erg pittig, doch geslaagd!


Foto: seizetheday.nl

Club Dauphine
Ik heb ook nog een club-optreden gedaan in Amsterdam: “Club Dauphine”. Zo cool, want het is eigenlijk iets wat ik zelf ook al eeuwenlang graag zie in mijn stad. “Wat is het dan Julian?”, Nou, een soort cafe/ eetgelegenheid-ding, heel loungie, waar een (hele goeie) huisband speelt die dan topartiesten begeleidt en de bezoekers zodoende een gevarieerd avondje muziek bezorgt, onderwijl ze een lekker hapje en drankje kunnen nuttigen. Er zijn telkens 8 artiesten en ze wisselen elkaar af, maar doen ook met elkaar mee waar het kan en mag. (Dat noemen ze ‘Jammen’) Echt heel leuk, want het is toch muziek maken op hoog niveau, te weten nul komma nul voorbereiding en gewoon gaan! Da’s spannend en verrassend. Het waren super artiesten en ook ikzelf zong er niet naast. Het waren zulke fijne mensen en ik heb er weer een stel muzikale vrienden bij kan ik je zeggen.

Motel Westcoast
Dan had ik ‘het’ moeilijke optreden met Motel Westcoast in Drachten. Dit was namelijk het optreden dat toen niet door kon gaan. Twee maanden later stond ik voor een nieuwe poging in Drachten. Ik had het zwaar, laten we het daar bij houden. Maar ik heb het gedaan!
Met Motel Westcoast stonden we verder deze week op een festival in Veenendaal waar we precies een jaar geleden ook al stonden. Dat was toen echt heel leuk. Gingen we met de hele crew op een veldje voetballen alvorens het optreden zou beginnen en dat was dit jaar niet anders. Het laatste optreden van mijn ‘testweek’ stond gepland in Bloemendaal. Dit was namelijk het openluchtconcert in Caprera. Ik was samen met Kim gegaan, die sinds 17 April het huis niet meer uit was geweest. We zijn een beetje vroeg gegaan om op het strand de wind te vragen wat rotzooi weg te blazen. Het was prachtig weer en ik heb op een terras een heerlijke bak met yoghurt & muesli gegeten. Niet dat zoiets nu direct wereldnieuws is, maar voor diegene die zich gewoon afvragen wat ik dan eet, dat dus bijvoorbeeld. (Eerlijkheid gebied voorstaande zin te verduidelijken met het volgende: het is dat ze geen groentekroket, danwel garnalenkroket hadden, of eigenlijk wat dat aangaat gewoon no-matter-what-voor kroket met mosterd, want anders had ik die gepakt.)