Ik heb een "jaar-agenda-overzicht-ding" aan de muur hangen ter grote van een voetbalveld. schema’s grafieken, tekstbestanden en allerlei post-its met hersenspinsels hangen keurig gerangschikt... her en der... terwijl de muziek van 'Mission Impossible' door m’n hoofd klinkt. Aan het einde van elke dag zet ik dan een kruisje op het voetbalveld-briefje. Elke dag kom ik zodoende dichterbij de dag van het zwaard. Het is ook wel de dag van de Phoenix hoor, begrijp me niet verkeerd. Ik besef heel goed dat ontwikkeling en groei meestal alleen komen door turbulente periodes in het leven. En turbulent is mijn leven wel te noemen. Maar ja peoples, het is wel mijn eerste tour! Dat is op z’n minst een klein beetje spannend. Ik ben regelmatig eerder wakker dan de merel, de vroegste zangvogel aller vogels en bevind mij in een staat van overmeestert zijn door de volgende allerminst serene gedachte: “AAAAARRRRGGGHHHH!”
Hoe dan ook, het is dat ik weet dat het zomer is, maar eigenlijk zie ik louter toetsen en teksten op een dag met al dat uitzoeken. Ik wil namelijk straks in het theater ook een aantal bestaande liedjes doen. Covers heet dat. Liedjes die ik mooi vind, of waar ik anderszins een connectie mee heb of had. En elke 22 minuten springt er weer een nieuwe titel door mijn hoofd waarvan ik dan denk: “Hoe is het mogelijk dat ik die over het hoofd zag?!” gevolgd door blinde paniek en een nog opgejaagder gevoel dat ik me dus beter zou moeten concentreren op het graven naar alle liedjes die ik ooit in mijn leven heb gehoord met de stempel: Heel erg in orde! Het zijn er inmiddels super veel en ook nog uit praktisch elke muziekstijl. Een flinke kluif dus. Ik ben eigenlijk net zo benieuwd als jullie wat ik uiteindelijk ga doen. We zullen zien. Nee, we zullen horen.
