De Nieuwe Plaat

Ik had na het schrijven van mijn eerste plaat alweer genoeg ideeen om een complete Julian Thomas box mee te vullen, maar natuurlijk was nog niks echt af voor mijn gevoel, dus na het eerste jaar van allerlei promotionele toestanden op radio, televisie en podia voor plaat 1, was het tijd om die nieuwe ideeen af te maken. Voor mezelf had ik een aantal doelstellingen. Daar zal ik niet vreselijk diep op ingaan, want dan ben ik nog wel even zoet met typen en aangezien ik dat met 5 vingers minder moet doen, dan pak hem beet de rest van de wereld, volstaat het voor nu om te melden dat ik ze heb gehaald. De eerste en meest voor de hand liggende vraag (woehaha, voor de hand liggend!) zal zijn: op wat voor manier is deze plaat anders dan de eerste?

Nou, hij is qua tekst minder persoonlijk. Hij is ook wat losser, meer ontspannen. Kijk, bij plaat 1 moest ik van mezelf zoveel, ik had de lat op een giga hoogte gelegd, waardoor je iets van ‘jus’ mist. Ik vond dit keer dat ik gewoon moest zingen en spelen en niet teveel nadenken. Ik denk dat je die ontspannenheid zeker zult terughoren in de liedjes. Ook heb ik twee liedjes en tekst op het laatste moment gemaakt. Dat is voor mij in feite ondenkbaar, dus toch doen he?! Zo ben ik dan ook weer! Alles wat eng is moet je gewoon doen, dan ervaar je de angst en kun je het beter verwerken en dus groeien als mens, een van mijn doelstellingen in het leven in zijn algemeenheid.

Er zijn nu beduidend minder liedjes met strijkers, blazers en percussie. Haro (producer) en ik hebben onszelf constant afgevraagd: heeft dit liedje dat nodig? En vaak was het antwoord: nee. Eigenlijk is de plaat gewoon op alle fronten breder geworden alsof je een ballon opblaast. Maar bovenal staan er weer een verscheidenheid aan deuntjes op met als onderwerpen de dingen uit het leven; leuk, vrolijk, maar ook zwaardere onderwerpen als ziekte en klem zitten met je eigen gedachtes en gevoelens. Ik ben er in ieder geval wederom ontzettend blij mee en hoop jullie ook.

Toedeledoki, julian