Ze is alweer een maand oud

Ja ik weet het, ik zou het laten weten als er iets veranderd zou zijn in onze situatie. Dat is dus zo. Dat was eigenlijk al een maand geleden zo, maar ik heb het lekker rustig gedaan. Even wij eerst en dan de rest. Heeeel verstandig heb ik gemerkt. Ik had 3x de ervaring de hele planeet meteen over de vloer te krijgen. Iedereen die komt blieken, blij zijn en/of steunen en verdrietig zijn. Ja heel gezellig, maar het is telkens best overdonderend (staat dit woord in de Van Dale?), zoveel dat ik zelf geen tijd kreeg om onze creaties te bewonderen. Dat moest eens een keer anders. Ik heb zodoende dit keer Xu en Chen van school getrokken, Jaz uit z’n pot gehaald en we zijn gezellig op onze bank gaan zitten. Wij samen, alleen. Heerlijk. Echt.



Dat vonden de kinderen ook fijn. Zij zelf met de baby. Even kijken, voelen en proeven. Ook nog geen kraamhulp. Nu al het meest verstandige besluit van dit jaar. Het is voor Xu en Chen ook een ingrijpende happening! Een verstoring van de gezinsbalans en een eventuele hierarchie. En trouwens Chen’s eerste ervaring van “een baby” vorig jaar was ook niet alles. Vandaar dat ik middels mijn handelen een mogelijk verkeerde Pavlov-reactie heb weten te voorkomen. Weetje, iedereen zegt altijd: “geniet ervan!” Dat is nou precies wat we aan het doen zijn. Kortom, Ze is er. Ze kwam op 10 Juni. Ze heet Zahr (spreek uit: zaaaar).

Zahrtje is lief. Zahrtje klopt! Zowel haar hartje, als hoe ze zich gedraagt. Ze is heel relaxed, net als haar ouders trouwens. Er komen af en toe praktisch onhoorbare piepjes uit die aangeven dat een darm niet op z’n plek ligt, of dat een luchtbel onderweg naar boven is, of dat er melk uit haar neus komt, of dat de luier schuin zat, zodat de plas er naast was gegaan. Maar meer niet. Had ik 2 duimen, ik zou duimen draaien om deze relaxte fase te waarborgen.

Kraamgroeten Julian